ΤΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΑΥΤΟΕΚΦΡΑΣΗ - ΣΚΕΨΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ....

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ

Οι άνθρωποι πρέπει σταδιακά να αντιληφθούν ότι η ειρηνική μετάβαση από την "ύλη" στο "πνεύμα" δηλαδή η φυσική πνευματική εξέλιξη (και όχι η οποιαδήποτε βιολογική επιλογή με ευγονικές προσμείξεις), η διατροφική εξέλιξη (χορτοφαγία αντί για κρεατοφαγία), δεν είναι για τους λίγους, και τους εκλεκτούς. Όταν το αντιληφθούν αυτό, όταν αντιληφθούν το προσωπείο της βαρβαρότητας του πολιτισμού σε όλο του το μεγαλείο, τότε θα αρχίσουν να κάνουν επιλογές και θα νιώσουν την γλυκιά χαρά της ζωής μέσα τους, μακριά από αισθήματα αυτασφάλειας και αυτοσυντήρησης, προδρόμους της βίας.

- Αντώνης Χαρατσής



EΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ: ΜΟΧΘΟΣ Ή ΕΠΙΔΟΣΗ;


Από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος και ειδικά αρχάριος ως προς την πνευματικότητα του είναι να προσπαθεί να γίνει γρήγορα συνειδητός - Αυτό που καταφέρνει σίγουρα είναι να δυναμώνει τον νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος, της ύλης.
Δεν μετράει η επίδοση αλλά ο μόχθος. Ο μόχθος είναι το μέτρο της "εσωτερικής καταξίωσης", αν υπάρχει κάποια. Η αναζήτηση της επίδοσης είναι αδυναμία και προσκόλληση σε εξωτερικούς παράγοντες και λύσεις πέρα του εαυτού.

- Αντώνης Χαρατσής


Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

"ΚΑΤΑΔΥΣΗ-ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΙΑ ΦΥΣΑΛΙΔΑ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ"

Δεν είναι αλήθεια ότι καμιά φορά προσπαθώντας να είμαστε ατάραχοι, άψογοι, αρεστοί κτλ, να παραγνωρίζουμε τις δικές μας ανάγκες; με ενδεχόμενη συνέπεια την συσσώρευση καταπίεσης στο ασυνείδητο;
Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι συγκρατούμε τα αρνητικά μας συναισθήματα και αποστασιοποιούμαστε από αυτά, ή ενδίδουμε σε αυτά και ξεσπάμε, σε κάθε περίπτωση διαιρούμε τον εαυτό μας.

Που είναι λοιπόν ο αυτοέλεγχος και η επαγρύπνηση;
Που είναι ο έλεγχος και η επαγρύπνηση όταν στην ζωή μας εναλλάσονται τα αρνητικά συναισθήματα και σωματικές κραυγές (μικρής ή μεγάλης συχνότητας) μαζί με περιόδους ευδαιμονίας ή αταραξίας; Μήπως αυτό σημαίνει ότι βρισκόμαστε σε σύγχυση; ότι παρεκκλίνουμε από τον στόχο μας;... Η μήπως αυτή είναι απλά μία επώδυνη διαδρομή καθαρισμού του ασυνειδήτου, όταν γίνεται εν γνώση;

Αν είναι έτσι δεν οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι οι εξωτερικοί παράγοντες ασκούν σε εμάς επίδραση; όλοι μας είμαστε εξωτερικοί παράγοντες και πρέπει να το αναγνωρίσουμε αυτό κατά την γνώμη μου. Όλοι ως ένα βαθμό έχουμε κάποιο είδος αναπόφευκτης εξάρτησης από κάποιο άλλο άτομο, και αυτό γιατί δεν είμαστε απομονωμένα άτομα, ούτε ζούμε σε "αποστειρωμένα" περιβάλλοντα.

Αλλά από που θα αντλήσουμε το κουράγιο;
Μήπως πρέπει να αποδεχτούμε την ανεπάρκεια μας; Το μέγεθος της ανεπάρκειας δεν είναι ο δείκτης του μέτρου της "προόδου" μας ή δεν μας υποδεικνύει τι χρειάζεται να αλλάξει;
Αποδοχή συμπυκνωμένα για μένα σημαίνει ότι δεν κάνω οπισθοδρομήσεις ακόμα και αν φαινομενικά κάνω, γιατί πλέον αρχίζουν να αποκτούν άλλο νόημα, τις χρησιμοποιώ και δεν με χρησιμοποιούν.

Αρκεί όμως η αποδοχή για να απεμπλακούμε από τo συναισθηματικό κόλλημα; Σίγουρα είναι ένα σημαντικό βήμα, αλλά εάν εμβαθύνουμε αρκετά θα δούμε ότι η αποδοχή έχει ψήγματα προσπάθειας και η προσπάθεια μπορεί και ανά πάσα στιγμή μπορεί να διαποτιστεί από καταναγκασμό, και ο καταναγκασμός φέρνει ψυχολογική απογοήτευση και η απογοήτευση φέρνει πάλι προσπάθεια. Είναι αυτή η τάση του νου για τελειομανία.

Θα δοκιμάσω να κάνω μία ιεράρχηση στον δρόμο προς την δράση: στην αρχή υπάρχει η συναισθηματική εμπλοκή , έπειτα ακολουθεί η συναισθηματική αποδοχή της αρνητικότητας με την παρατήρηση του "προβλήματος", αφού περάσουμε από το στάδιο της συναισθηματικής αποδοχής, αναπόφευκτα μπαίνουμε στο στάδιο της καλής ασυναισθησίας όπου πολύ δύσκολα μπορεί να μας επηρεάσει κάτι εάν εμείς δεν το επιτρέψουμε στον εαυτό μας. Είναι άλλο όμως αυτό και άλλο η ικανότητα να διακρίνουμε. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν το τελικό μέρος-σχέδιο δράσης του Εαυτού: την Αφυπνισμένη Συνειδητότητα σε Εγρήγορση. Λέτε;

Τι ρόλο παίζουν οι γνώσεις στο "πλησίασμα" του Εαυτού; Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι το μεγαλύτερο μέρος των γνώσεων που λαμβάνουμε, ακόμα και αν το κατανοούμε μπορεί μόνο εν μέρει και για περιορισμένο χρονικό διάστημα να αναφλέξει την αυτογνωσία, που χωρίς το βίωμα δεν μπορεί να επέλθει. Έτσι νομίζω πως το περισσότερο μέρος των γνώσεων αυτόματα συσσωρεύεται στον εγκέφαλο, για να χρησιμοποιηθεί ίσως αργότερα. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η γνώση είναι άχρηστη, αντίθετα είναι εξαιρετικά χρήσιμη και μας βοηθάει να κατανοήσουμε καλύτερα την διττότητα στην οποία ζούμε.
Με βάση αυτά μήπως οι στιγμές της ζωής μας που δεν έχουν να κάνουν με τον ψυχολογικό χρόνο αλλά με την συγκέντρωση στην ύπαρξη μας, είναι μια ιδέα; με βάση τα περιορισμένα νοητικά δεδομένα του καθενός; της κυριαρχίας του "συνειδητού" νου, μην αφήνοντας περιθώριο στο ασυνείδητο να φωτιστεί;

Ζούμε με επίγνωση ή με καθυστέρηση επίγνωσης; Επειδή έχω την εντύπωση ότι μάλλον το δεύτερο συμβαίνει, τότε αυτή η καθυστέρηση επίγνωσης σημαίνει ότι φταίω εγώ και η πραγματικότητα που έχω επιλέξει να ζω; και αναγκαστικά η ζωή μου είναι μία διαίρεση.... Μέχρι πότε;
Μέχρι να καταστρέψω την άχαρη πραγματικότητα και να δημιουργήσω μια καινούργια άχαρη πραγματικότητα; Μα αυτή δεν είναι και η παγίδα του διλήμματος - η των πολλαπλών επιλογών που οδηγούν στην μη βούληση ή στην αλλοτριωμένη βούληση;
Μπορούμε να μην κάνουμε "τίποτα" και να Προχωρήσουμε... να κοιτάξουμε Μπροστά, χωρίς όμως οποιαδήποτε είδους ικανοποίηση; Η ικανοποίηση ανήκει πάντα στο παρελθόν γιατί τι άλλο παρά εμπόδιο είναι να νιώθεις ικανοποίηση για το Ανικανοποίητο. Φυσικά μιλάω όχι για το Ανικανοποίητο των επιθυμιών αλλά για το Ανικανοποίητο ως μία ενέργεια που δεν λοξοδρομεί προς πουθενά.
Άραγε αυτή είναι μόνο η Αρχή; Ή δεν υπάρχει κάτι να αρχίσεις και όλα είναι Ένα;

Τι σημαίνει όμως αυτό το Ένα; Τι υπάρχει πέρα από την αποδοχή; :)

"Δεν μπορείς να κρατήσεις τις φυσαλίδες"- Αντώνης Χαρατσής





Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

"ΟΛΑ ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΝ"

Α.Η ζωή είναι ένα δυιστικό φιάσκο αιτίας-αποτελέσματος, μία γραμμική συνέχεια της βελτίωσης, ένα θετικιστικό ποσοτικό μέγεθος, μία καταξίωση, μία σύγκλιση στο όμοιο και το μόνιμο.
Είναι αυτό η ζωή;
Β.Η ζωή μας είναι μία μη γραμμική σχέση του είναι, της διαφορετικότητας, της αλλαγής, της μετάβασης, της μίας αλήθειας.
Είναι αυτό η ζωή;

Η ζωή δεν είναι το Β, πολύ περισσότερο δεν είναι το Α. Η ζωή είναι συνδυασμός του Α και του Β. Το Β όμως περικλείει το Α. Με άλλα λόγια η ύπαρξη περικλείει την ύλη, ποτέ δεν συμβαίνει το αντίθετο. Η ίδια η ύλη όμως ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ κραυγάζει για βοήθεια, είναι ο φορέας-σκλάβος που στους ώμους του σηκώνει την Απειροσύνη, το Άϋλο.

Όλα στην ζωή μας κραυγάζουν. Οι άνθρωποι κραυγάζουν, η εξουσία κραυγάζει, οι νόμοι κραυγάζουν, οι θεσμοί κραυγάζουν, οι κοινωνίες κραυγάζουν, οι ιδεολογίες κραυγάζουν, οι θρησκείες κραυγάζουν, οι γλώσσες κραυγάζουν.

Η ΚΡΑΥΓΗ είναι η εκδήλωση και το πεπερασμένο.
Η ΚΡΑΥΓΗ είναι η αντοχή της ψυχής.
Η ΚΡΑΥΓΗ είναι το αντίλαλο όριο της ΣΙΩΠΗΣ..............

- Αντώνης Χαρατσής










Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Η ΖΩΗ

Η ζωή είναι όμορφη και άσχημη, η ζωή δεν είναι ούτε όμορφη ούτε άσχημη.
Η ζωή είναι καλή και κακή, η ζωή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή.
Η ζωή είναι δίκαιη, η ζωή είναι άδικη.

H ζωή δεν είναι διαχωρισμός και διαίρεση, δεν είναι 1,2,3,4,5,... πράγματα.

Η ζωή είναι όλα τα σημαντικά πράγματα μαζί και τίποτα από όλα αυτά.

Η ζωή είναι πέρα από τα ασήμαντα και σημαντικά πράγματα.

Η ζωή δεν έχει ολοκλήρωση, είναι άπιαστη.

Η ζωή είναι μέρος του θανάτου και ο θάνατος είναι μέρος της ζωής.


Όταν θα πάψουμε να αναρωτιόμαστε τότε θα έχουμε κατανοήσει την απλότητα του να ζεις. Επίσης μπορεί να υποτιμάς τον εαυτό σου και να νομίζεις ότι είσαι λιγότερο συνειδητός από ότι πραγματικά είσαι. Βρες ποιο είναι το αδύνατο σημείο σου.
Αντίστοιχα υπάρχει ο κίνδυνος να νομίζεις ότι είσαι περισσότερο συνειδητός από ότι είσαι στην πραγματικότητα, και να επαναπαύεσαι. Να είσαι σε εγρήγορση!

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

ΕΥΓΕΝΕΙΑ

Η ευγένεια είναι μία εσωτερική δουλειά του εαυτού μας.

Δεν βιώνεται εξωτερικά αλλά εσωτερικά. Δεν μπορείς να προσπαθήσεις να είσαι ευγενικός γιατί μάλλον αγενής θα καταλήξεις.

Τα συνώνυμα της ευγένειας είναι η ταπεινότητα και η ευαισθησία.

Ευγένεια σημαίνει να αποδέχεσαι τον εαυτό σου. Η ανταλλαγή ενέργειας θα κάνει την δουλειά της και σε βάθος χρόνου θα αμβλύνει τις διαφορές και τους αρνητισμούς.

Η ευγένεια από μόνη της είναι ευάλωτη, γι αυτό όταν κάτι δεν πάει καλά μην ξεφεύγεις από αυτό που σε απασχολεί, μην αφήνεις πολλά περιθώρια στον εαυτό σου για εκλογικεύσεις.

Άλλοτε μπορεί να δείχνουμε μικροί, άλλοτε μπορεί να δείχνουμε μεγάλοι, δεν έχει καμία σημασία, μην αφήνεις την ευαισθησία να σε κυριεύσει αλλά κάνε την σύμμαχο. Απέφυγε να παρατηρείς τον εαυτό σου από έξω, γιατί τότε μπορεί να νιώσεις είτε δουλοπρεπής είτε επιθετικός, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να συστέλλεσαι και να διαστέλλεσαι. Όταν δεν ακολουθείς κανόνες αλλά χρησιμοποιείς και μετασχηματίζεις τους κανόνες τότε είσαι Ευγενικός.

Το ποιος είναι περισσότερο η λιγότερο ευγενικός δεν έχει μεγάλη σημασία, πάντα έχουμε κάτι να μάθουμε, όλοι μας.
- Αντώνης Χαρατσής


ΥΦΟΣ - ΤΕΧΝΗΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ


Το ύφος μας απομακρύνει από τον πραγματικό μας Εαυτό.

Αντιστρόφως ανάλογα η προσήλωση στην Ύπαρξη μας επιδέχεται οποιαδήποτε μορφολογική έκφραση - δεν έχει σημασία αν χαμογελάς ή αν έχεις παγωμένο βλέμμα, ή αν κλαις και γελάς - το μόνο που έχει σημασία είσαι Εσύ.

Επίσης η συνειδητή χρησιμοποίηση της γλώσσας του σώματος είναι ύφος.

Πως μπορώ να εκφράσω τον εαυτό μου ελεύθερα;





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...